تحلیل محتوایی شعر پایداری آلمان و شعر دفاع مقدس ایران

ادبیات پایداری دعوت به ایستادگی در دوران انـقلاب یا دوران اسـتبـداد و دعوت به مبـارزه با دشـمن خارجـی یـا داخلی یا حتی نفـسانی است که از ابـتدای پیــدایـش بشـر وجود داشته و نویـسـندگان در تــمام جوامـع، متـناسـب با فرهنگ آن جامعه به نگارش این نوع ادبی پرداخته‌اند. این نوع ادبی شـامل گونـه‌های مختلفی می‌باشـد که هریک گرایش‌های فرمی، زبانی و محتوایـی خاص خود را داشــته‌اند. یـکی از ایـن گونـه‌ها شعر پایـداری می‌بـاشـد که بـه‌واسطۀ محتوا و مضمون، راه خود را از دیگر اشعار جدا ساخته است. ایـن نوع شعر، خصوصاَ پــس از وقوع دو جنگ جهانی، بسیار مورد توجه شاعران جهان قرار گرفت. در ایـران نیز این نوع شعر از دیـرباز مورد توجـه شاعران قرار داشت؛ اما پـس از وقـوع جنگ تحمیلی و سروده‌هـای پیـرامون آن که با عنوان شعر دفاع مقدس شناخته می‌شود، بیش از پیش خود را نمایان ساخت. مـقالۀ حاضر بررسی محتـوایـی شعـر پایـداری کشور آلمان (پیرامون دو جنگ جهانی) و شعر دفاع مقدس ایران، از طریق یافتن انگاره‌های به‌کار‌رفته در آن‌ها می‌باشد که با هدف مقایسۀ مضامین آن‌ نوشته شده است.